terug
Druimentaere
Deel dit bericht:
Monnikewerk
DruimentaereGister sjtóng 'n sjtök inne gezèt det mich waal gaajdje. 't Brach ós trök nao 't Limburg vanne 13dje ieëw. Trök nao d'n tied det v'r hie nag noeëts van de naam Limburg gehuuërdj hejje; trök nao wie det sjtökske Nederlandj det noe Limburg hètj es wie 'n lappedaeke verdeildj woor. Lin loog in daen tied in 't hertogdóm Gelre mit gans doonbie 't graafsjap Häör, 't vorstedóm Thoeër en, gluif 't of neet, de vrie rieëkshieërlikheid Pol & Panhael. En ómdat v'r destieds de naam Limburg neet kóste, kaldje v'r hie gein Limburgs. V'r hejje waal al 'n rivier die ouch toen al Maas hèdje en dus sjproke v'r toen Maaslands.
In die daag laefdje in dees contreie 'ne monnik dae door 't laeve góng es Henric van Veldeke en Maaslands kaldje. Dae gójje miens heel van sjrieve en mós, wie hae zien modertaal op perkament begós te zètte, 't doon mit de Latiense sjpelling die riekelik veurhenj woor. Hae sjreef euver 'sente Servas', de destiedse buusjop van Mesjtreech. V'r kóste gister laeze det det 't ieëste groeëte literair werk in 't Nederlands woor. Daomit wórt, in det waat later Limburgs zów gaon heite, de baom gelag veur de Nederlandse literatuur. Limburgs, de kraamkamer van 't Nederlands, get óm gruuëtsj op te zeen.
Dae, of zègk mer ózze Henric van Veldeke haet mit zien allerieëste sjriefexperimente ane weeg gesjtange vanne Nederlandse sjrieftaal. Gans terech dus det dae monnik mit zien monnikewerk de naamgaever wórt van de Limburgse sjpelling: de Veldekesjpelling. V'r zówwe hie dus es gènne angere mótte wete wie v'r ós allewiels Limburgs spelle. Mer wazesmiens, wo Henric zich de grótste meujdje getruuësdje óm alles good laesbaar op te sjrieve, liek 't es of v'r hie veur 't gesjreve Limburgs gèn sjpelling mer sjpeling höbbe. Paktj uch 't waordje 'groeët' inne kop en den de fiets. Gaontj euver de sjtuuj nao Oeëzje, via Thoeër of G'n Oeëa en Laak en Sint Joeës weer op hoes aan. Veer plaatse mit dezelfdje klank inne naam. Oppe plaatsnaambördjes drie versjillendje sjpellinge: 'Oeëzje', 'Thoear', 'Genoea' en 'Sint Joas'. Henric, of waat nao 'n behuuërlik diek millennium nag van 'm euver is, hej zich bie Thoear al ómgedrejdj.
Allè,
... reagere: jan.sjure@druimentaere.nl
In die daag laefdje in dees contreie 'ne monnik dae door 't laeve góng es Henric van Veldeke en Maaslands kaldje. Dae gójje miens heel van sjrieve en mós, wie hae zien modertaal op perkament begós te zètte, 't doon mit de Latiense sjpelling die riekelik veurhenj woor. Hae sjreef euver 'sente Servas', de destiedse buusjop van Mesjtreech. V'r kóste gister laeze det det 't ieëste groeëte literair werk in 't Nederlands woor. Daomit wórt, in det waat later Limburgs zów gaon heite, de baom gelag veur de Nederlandse literatuur. Limburgs, de kraamkamer van 't Nederlands, get óm gruuëtsj op te zeen.
Dae, of zègk mer ózze Henric van Veldeke haet mit zien allerieëste sjriefexperimente ane weeg gesjtange vanne Nederlandse sjrieftaal. Gans terech dus det dae monnik mit zien monnikewerk de naamgaever wórt van de Limburgse sjpelling: de Veldekesjpelling. V'r zówwe hie dus es gènne angere mótte wete wie v'r ós allewiels Limburgs spelle. Mer wazesmiens, wo Henric zich de grótste meujdje getruuësdje óm alles good laesbaar op te sjrieve, liek 't es of v'r hie veur 't gesjreve Limburgs gèn sjpelling mer sjpeling höbbe. Paktj uch 't waordje 'groeët' inne kop en den de fiets. Gaontj euver de sjtuuj nao Oeëzje, via Thoeër of G'n Oeëa en Laak en Sint Joeës weer op hoes aan. Veer plaatse mit dezelfdje klank inne naam. Oppe plaatsnaambördjes drie versjillendje sjpellinge: 'Oeëzje', 'Thoear', 'Genoea' en 'Sint Joas'. Henric, of waat nao 'n behuuërlik diek millennium nag van 'm euver is, hej zich bie Thoear al ómgedrejdj.
Allè,
Jan Sjure,
... reagere: jan.sjure@druimentaere.nl
Deel dit bericht: