terug
Parochiekerk H. Martinus Linne
OPGEVEN VAN MISINTENTIES
Minstens 3 weken van tevoren als volgt opgeven: een briefje met de voornaam en naam voor wie de intentie bestemd is en de datum met €. 30,- (weekend en feestdagen) in envelop inleveren bij: mevrouw G. Schuren (Grotestraat 33) of bij Mw. M. Goossen (Gelreplein 30).
LITURGISCHE KALENDER
Zondag 11 februari: 6e zondag door het jaar
09.30u: M. Mis in Brachterbeek
11.00u: H. Mis in Maasbracht
Woensdag 14 februari: Aswoensdag – begin van de Vasten – Vasten- en onthoudingsdag
19.00u: H. Mis met Askruisje in de Gertrudiskerk in Maasbracht
Zaterdag 17 februari: 1e zondag van de Vasten
19.15u: Dameskoor
Gest Jrd Harrie Heijnen en Elisabeth Heijnen-van de Beek
Zondag 25 februari: 2e zondag van de Vasten
09.30u: M. Mis in Brachterbeek
11.00u: H. Mis in Maasbracht
DE VASTEN – DE VEERTIGDAGENTIJD BEGINT
"Heidenen bekeren is een christelijk werk, maar christenen bekeren is een heidens werk." Dat zei de cabaretier Fons Jansen in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Bij die rake opmerking moet ik altijd denken aan de tijd in het seminarie. Daar studeerden ook enkele zogeheten "bekeerlingen". Jonge mensen die uit eigen beweging katholiek waren geworden en die niet zelden uitblonken door grote ijver tijdens de lessen. Soms hoorde je dan over zo iemand zeggen: "Daar heb je weer zo'n typische bekeerling." Met andere woorden: dat is iemand waar de scherpe kantjes nog van af moeten, en die wel eens een toontje lager mag zingen.
Toch lijkt er onder die opmerking: "Daar heb je weer zo'n bekeerling," ook iets anders te zitten, namelijk de veronderstelling dat mensen die al hun hele leven tot de Kerk behoren, daarmee zó vertrouwd zijn dat niemand hen daarover nog iets hoeft te leren. Maar is dat wel zo? Wijst de vermeende overdreven ijver van "bekeerlingen" niet eerder op het gebrek aan ijver van hen die vanaf hun geboorte katholiek zijn, maar die er in feite niets meer aan doen? Als dat zo is, heeft Fons Jansen gelijk: christenen bekeren is een heidens werk.
Aan dat heidense werk willen wij op Aswoensdag beginnen. Dit is de dag waarop we erop worden gewezen dat bekering allereerst geldt voor mensen die er al te vanzelfsprekend van uitgaan dat ze op grond van hun doopsel, van hun katholiek-zijn eigenlijk geen bekering nodig hebben. Het Askruisje doet ons beseffen dat we uit aarde zijn genomen en eenmaal aan de aarde worden toevertrouwd, net als ieder ander mens. Alle reden dus om ons te bezinnen op onze onvolkomenheid en onze neiging af te dwalen van de goede weg, die we vaak wel kennen en toch niet gaan. Met een ouderwets klinkend woord noemen we dat: "bekering".
De een of de ander zal nu misschien sputteren, want het woord "bekering" roept zelden enthousiaste reacties op. Moet ik mij als trouwe kerkganger bekeren? Waarvan dan? De steken die ik laat vallen zijn toch een peulschil vergeleken met wat mensen elkaar elders in de wereld aandoen? En waartoe moet ik mij bekeren? Ik leef toch netjes: ik doe geen vlieg kwaad, help mensen waar ik kan, toon mij een betrokken parochiaan en betaal mijn kerkbijdrage netjes op tijd. Heb ik echt bekering nodig en zo ja, waarom dan?
Bekering heeft niet te maken met wel of niet netjes leven, maar met het besef van eigen zondigheid.
Zondig ben je immers niet omdat je zondige dingen doet. Je doet zondige dingen omdat je een zondaar bent. Maar, zou je kunnen opwerpen, is de mens dan geen beeld van God, die zichzelf wegschenkende liefde? Inderdaad, dat is hij. Maar behalve beeld, is hij ook tegenbeeld van God, omdat er in ieder mens ook een diepgewortelde neiging leeft om naar zichzelf gekeerd te leven, om egoïstisch te zijn. Dat is zonde, letterlijk en figuurlijk. Ook gelovigen, die van kindsbeen aan christen zijn lopen dat gevaar! Op Aswoensdag brengen wij ons te binnen dat we zondaars zijn, op zichzelf gerichte mensen, dat we kansen missen om er te zijn voor anderen. Maar we brengen ons ook te binnen dat God ons kansen gunt om opnieuw te beginnen.
"Een askruisje halen" is dus niet voor de vorm, is niet het besluit van de Vastenavond, maar het begin van de Vasten. Een heidens werk? Misschien… als je denkt dat je als gelovige allang "binnen" bent. Het is moeilijk, maar doenbaar. God overvraagt ons niet, het is te doen. Ik hoop dat wij in deze Veertigdagentijd eerlijk naar onszelf durven kijken en mogen ontdekken waar ónze nieuwe kansen liggen!
Pastoor L. Creemers
GRATIS ABONNEMENT OP DE WEKELIJKSE DIGITALE NIEUWSBRIEF
Wenst u wekelijks de gratis digitale Nieuwsbrief van de Parochiefederatie te ontvangen, dan kunt u zich daarvoor aanmelden op dit mailadres: info@rafael-parochie.nl
Deel dit bericht:
Parochienieuws
Parochiekerk H. Martinus LinnePastoor: L. Creemers Kerkplein 2 6051 DT Maasbracht
Tel: 468250 b.g.g. in dringende gevallen: Mob: 06-55735772
e-mail: pastoor@rafael-parochie.nl
Op onderstaande site van de Parochiefederatie kunt u wekelijks een uitgebreide Nieuwsbrief lezen: http://rafael-parochie.nl
Kerkbijdrage, misstipendia, giften: Rekeningnummer H. Martinus Linne:
NL30 RABO 0129301388
Tel: 468250 b.g.g. in dringende gevallen: Mob: 06-55735772
e-mail: pastoor@rafael-parochie.nl
Op onderstaande site van de Parochiefederatie kunt u wekelijks een uitgebreide Nieuwsbrief lezen: http://rafael-parochie.nl
Kerkbijdrage, misstipendia, giften: Rekeningnummer H. Martinus Linne:
NL30 RABO 0129301388
OPGEVEN VAN MISINTENTIES
Minstens 3 weken van tevoren als volgt opgeven: een briefje met de voornaam en naam voor wie de intentie bestemd is en de datum met €. 30,- (weekend en feestdagen) in envelop inleveren bij: mevrouw G. Schuren (Grotestraat 33) of bij Mw. M. Goossen (Gelreplein 30).
LITURGISCHE KALENDER
Zondag 11 februari: 6e zondag door het jaar
09.30u: M. Mis in Brachterbeek
11.00u: H. Mis in Maasbracht
Woensdag 14 februari: Aswoensdag – begin van de Vasten – Vasten- en onthoudingsdag
19.00u: H. Mis met Askruisje in de Gertrudiskerk in Maasbracht
Zaterdag 17 februari: 1e zondag van de Vasten
19.15u: Dameskoor
Gest Jrd Harrie Heijnen en Elisabeth Heijnen-van de Beek
Zondag 25 februari: 2e zondag van de Vasten
09.30u: M. Mis in Brachterbeek
11.00u: H. Mis in Maasbracht
DE VASTEN – DE VEERTIGDAGENTIJD BEGINT
"Heidenen bekeren is een christelijk werk, maar christenen bekeren is een heidens werk." Dat zei de cabaretier Fons Jansen in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Bij die rake opmerking moet ik altijd denken aan de tijd in het seminarie. Daar studeerden ook enkele zogeheten "bekeerlingen". Jonge mensen die uit eigen beweging katholiek waren geworden en die niet zelden uitblonken door grote ijver tijdens de lessen. Soms hoorde je dan over zo iemand zeggen: "Daar heb je weer zo'n typische bekeerling." Met andere woorden: dat is iemand waar de scherpe kantjes nog van af moeten, en die wel eens een toontje lager mag zingen.
Toch lijkt er onder die opmerking: "Daar heb je weer zo'n bekeerling," ook iets anders te zitten, namelijk de veronderstelling dat mensen die al hun hele leven tot de Kerk behoren, daarmee zó vertrouwd zijn dat niemand hen daarover nog iets hoeft te leren. Maar is dat wel zo? Wijst de vermeende overdreven ijver van "bekeerlingen" niet eerder op het gebrek aan ijver van hen die vanaf hun geboorte katholiek zijn, maar die er in feite niets meer aan doen? Als dat zo is, heeft Fons Jansen gelijk: christenen bekeren is een heidens werk.
Aan dat heidense werk willen wij op Aswoensdag beginnen. Dit is de dag waarop we erop worden gewezen dat bekering allereerst geldt voor mensen die er al te vanzelfsprekend van uitgaan dat ze op grond van hun doopsel, van hun katholiek-zijn eigenlijk geen bekering nodig hebben. Het Askruisje doet ons beseffen dat we uit aarde zijn genomen en eenmaal aan de aarde worden toevertrouwd, net als ieder ander mens. Alle reden dus om ons te bezinnen op onze onvolkomenheid en onze neiging af te dwalen van de goede weg, die we vaak wel kennen en toch niet gaan. Met een ouderwets klinkend woord noemen we dat: "bekering".
De een of de ander zal nu misschien sputteren, want het woord "bekering" roept zelden enthousiaste reacties op. Moet ik mij als trouwe kerkganger bekeren? Waarvan dan? De steken die ik laat vallen zijn toch een peulschil vergeleken met wat mensen elkaar elders in de wereld aandoen? En waartoe moet ik mij bekeren? Ik leef toch netjes: ik doe geen vlieg kwaad, help mensen waar ik kan, toon mij een betrokken parochiaan en betaal mijn kerkbijdrage netjes op tijd. Heb ik echt bekering nodig en zo ja, waarom dan?
Bekering heeft niet te maken met wel of niet netjes leven, maar met het besef van eigen zondigheid.
Zondig ben je immers niet omdat je zondige dingen doet. Je doet zondige dingen omdat je een zondaar bent. Maar, zou je kunnen opwerpen, is de mens dan geen beeld van God, die zichzelf wegschenkende liefde? Inderdaad, dat is hij. Maar behalve beeld, is hij ook tegenbeeld van God, omdat er in ieder mens ook een diepgewortelde neiging leeft om naar zichzelf gekeerd te leven, om egoïstisch te zijn. Dat is zonde, letterlijk en figuurlijk. Ook gelovigen, die van kindsbeen aan christen zijn lopen dat gevaar! Op Aswoensdag brengen wij ons te binnen dat we zondaars zijn, op zichzelf gerichte mensen, dat we kansen missen om er te zijn voor anderen. Maar we brengen ons ook te binnen dat God ons kansen gunt om opnieuw te beginnen.
"Een askruisje halen" is dus niet voor de vorm, is niet het besluit van de Vastenavond, maar het begin van de Vasten. Een heidens werk? Misschien… als je denkt dat je als gelovige allang "binnen" bent. Het is moeilijk, maar doenbaar. God overvraagt ons niet, het is te doen. Ik hoop dat wij in deze Veertigdagentijd eerlijk naar onszelf durven kijken en mogen ontdekken waar ónze nieuwe kansen liggen!
Pastoor L. Creemers
GRATIS ABONNEMENT OP DE WEKELIJKSE DIGITALE NIEUWSBRIEF
Wenst u wekelijks de gratis digitale Nieuwsbrief van de Parochiefederatie te ontvangen, dan kunt u zich daarvoor aanmelden op dit mailadres: info@rafael-parochie.nl
Deel dit bericht: