terug
Kompas van Maasgouw
Deel dit bericht:
Stevensweert toch Belgisch?
Kompas van MaasgouwBron: Het Kompas van Maasgouw - Het liveblog van Maasgouw - Betrokken en betrouwbaar.
Nieuws op een luchtige manier mét een knipoog
Vestingstad blijkt per ongeluk al sinds 1633 in Waalse handen
Muurschildering reeds aangepast naar historisch accuraat ontwerp
STEVENSWEERT – In een historische wending van formaat blijkt het Limburgse vestingstadje Stevensweert helemaal geen Nederlandse gemeente te zijn, maar al sinds 1633 onopgemerkt in Belgische handen. Niet door de Spanjaarden veroverd, maar – zo wijst nieuw onderzoek uit – door een detachement Waalse friet-ingenieurs onder leiding van François de Mon Chicon, markies van Aytonaise.
“Ja, eigenlijk wilden ze gewoon een strategisch frietkot op de Maas”, zegt lokale amateurhistoricus en vrijwilliger van het Museum Stevensweert Jean-Pierre van het Eiland, terwijl hij een blikje Jupiler opent bij de Hoofdwacht. “Die zeven bastions? Symboliseren zeven sausjes. De ravelijnen zijn voor mayonaise-opslag.”
Volgens de Belgen was Stevensweert de ideale plek om “de verbinding naar Maastricht dicht te frituren”. De Maas werd destijds gesperd met houten palen, om de vijand tegen te houden, maar volgens nieuw historisch bewijs vooral om een tijdelijke frituurkraam met stoofvlees volgens authentiek recept op te zetten. Strategisch én smaakvol.
Het beroemde stratenplan, als spaken in een wiel, werd volgens Vlaamse bronnen helemaal niet ontworpen door Simon Stevin, maar door een zekere Sjefke Stevienne uit Leuven, die het oorspronkelijk bedoelde als verkeersgeleiding voor mobiele frietwagens die getrokken werden door Belgische knollen.
Lokale bewoners reageren gemengd. “Het verklaart wel waarom we al jaren zien dat sommige mensen zich “Belgisch” gedragen,” zegt een inwoner, “en waarom de Hompesche Molen geen echte molen is maar een etablissement dat friet met stoofvlees serveert.
De Vlamingen zelf zijn verbaasd. Reactie Vlaamse overheid: “We hadden het eerlijk gezegd niet door. We dachten dat het gewoon een verlate wijk van Maaseik was met een iets te goed onderhouden wegdek.”
De historische muurschilderingen in Stevensweert hebben reeds een update gekregen middels een aangepast, volledig historisch accuraat, ontwerp: Spaanse soldaten hebben plaats gemaakt voor Waalse frietbakkers en de vaandels zijn vervangen door puntzakken.
Nieuws op een luchtige manier mét een knipoog
Vestingstad blijkt per ongeluk al sinds 1633 in Waalse handen
Muurschildering reeds aangepast naar historisch accuraat ontwerp
STEVENSWEERT – In een historische wending van formaat blijkt het Limburgse vestingstadje Stevensweert helemaal geen Nederlandse gemeente te zijn, maar al sinds 1633 onopgemerkt in Belgische handen. Niet door de Spanjaarden veroverd, maar – zo wijst nieuw onderzoek uit – door een detachement Waalse friet-ingenieurs onder leiding van François de Mon Chicon, markies van Aytonaise.
“Ja, eigenlijk wilden ze gewoon een strategisch frietkot op de Maas”, zegt lokale amateurhistoricus en vrijwilliger van het Museum Stevensweert Jean-Pierre van het Eiland, terwijl hij een blikje Jupiler opent bij de Hoofdwacht. “Die zeven bastions? Symboliseren zeven sausjes. De ravelijnen zijn voor mayonaise-opslag.”
Volgens de Belgen was Stevensweert de ideale plek om “de verbinding naar Maastricht dicht te frituren”. De Maas werd destijds gesperd met houten palen, om de vijand tegen te houden, maar volgens nieuw historisch bewijs vooral om een tijdelijke frituurkraam met stoofvlees volgens authentiek recept op te zetten. Strategisch én smaakvol.
Het beroemde stratenplan, als spaken in een wiel, werd volgens Vlaamse bronnen helemaal niet ontworpen door Simon Stevin, maar door een zekere Sjefke Stevienne uit Leuven, die het oorspronkelijk bedoelde als verkeersgeleiding voor mobiele frietwagens die getrokken werden door Belgische knollen.
Lokale bewoners reageren gemengd. “Het verklaart wel waarom we al jaren zien dat sommige mensen zich “Belgisch” gedragen,” zegt een inwoner, “en waarom de Hompesche Molen geen echte molen is maar een etablissement dat friet met stoofvlees serveert.
De Vlamingen zelf zijn verbaasd. Reactie Vlaamse overheid: “We hadden het eerlijk gezegd niet door. We dachten dat het gewoon een verlate wijk van Maaseik was met een iets te goed onderhouden wegdek.”
De historische muurschilderingen in Stevensweert hebben reeds een update gekregen middels een aangepast, volledig historisch accuraat, ontwerp: Spaanse soldaten hebben plaats gemaakt voor Waalse frietbakkers en de vaandels zijn vervangen door puntzakken.
Deel dit bericht: