terug
Druimentaere
Deel dit bericht:
Verwinne of verwinse
DruimentaereWaat höbbe v'r toch 'n prachtige taal. Ós Lins, ós Limburgs haet zoeëväöl unieke kinmerke det v'r ze vanaaf 1997 zoeëgaar 'n echte taal moge numme. Zoeë höbbe v'r hie sjtoeët- en sjleiptoeëne die wäörd 'n anger beteikenis kónne gaeve: laot dae tummerman mer zaege en 'ne pesjtoeër guf 'ne doeëje graaf nag sjnel de zaege veur hae 't graaf in geit. Ouch kóns se door 'n waord te sjtoeëte of te sjleipe 't versjil aangaeve tösse inkel en mieërvoud: eine erm of twieë erm, ein bein en twieë bein. D'r zeen hieël get luuj die dinke det es se get in 't Limburgs sjriefs, det det versjil in intonatie ouch zichbaar mót zeen.
In 't Mesjtreechs wètj idderein waat d'r gebeurtj es 'n broed zich 'n broed itj. In hieël get lokaal waordebeuk vinje samesjtèllers det neet dudelik genóg en koom ich de volgendje creaties taege die aangaeve det 'n broed neet allein 'ne sleip, mer ouch 'n sjleiptoeën haet: bróéd, broéd, broèd, broe.d, broêd, broe:d, bróed, bròed en broeed. Nörges vuuër nuuëdig, gemeinlik is oet de teks op te make wo 't óm geit. Es ich sjrief: "ze haet al 'ne dieke boek", of: "de boek sjtuit inne wei", zal nemes dao bie 't laeze meujte mit höbbe. Net zoeë min es mit "hae stjuit mit ein bein in zien graaf" en "ze lepe zich de bein ónger de vot oet". Gènne Limburger luuësj die zinkes verkieërdj.
't Kump neet dök veur, mer ouch gesjpraoke Lins kin waal 'ns verwarrendj zeen. Óm 't allemaol 'n bietje netjes te haoje, laot ich 't wie, wienieë en woróm vanne kwestie mer achterwaeges. Vanne waek zag mich emes: "den verwins se die toch gewuuën". Bedoeldj wórt det ich die mós verwinse. Ich huuërdje aevel: "den verwins se die toch gewuuën" en dach det ich die mós gaon verwinne. Det woor waal ech 't lèste wo ich zin in hej en leet det dudelik wete. Wie gezag, 't wie, 't wienieë en 't woróm haoj ich veur ószelf, mer 't resultaat van 't misversjtandj woor hilarisch. 't Woor de ieëste keer in mien ruum 70 jaor Lins kalle det mich zoeëget gebeurdje.
Allè,
Jan Sjure,
reagere: jan.sjure@druimentaere.nl
In 't Mesjtreechs wètj idderein waat d'r gebeurtj es 'n broed zich 'n broed itj. In hieël get lokaal waordebeuk vinje samesjtèllers det neet dudelik genóg en koom ich de volgendje creaties taege die aangaeve det 'n broed neet allein 'ne sleip, mer ouch 'n sjleiptoeën haet: bróéd, broéd, broèd, broe.d, broêd, broe:d, bróed, bròed en broeed. Nörges vuuër nuuëdig, gemeinlik is oet de teks op te make wo 't óm geit. Es ich sjrief: "ze haet al 'ne dieke boek", of: "de boek sjtuit inne wei", zal nemes dao bie 't laeze meujte mit höbbe. Net zoeë min es mit "hae stjuit mit ein bein in zien graaf" en "ze lepe zich de bein ónger de vot oet". Gènne Limburger luuësj die zinkes verkieërdj.
't Kump neet dök veur, mer ouch gesjpraoke Lins kin waal 'ns verwarrendj zeen. Óm 't allemaol 'n bietje netjes te haoje, laot ich 't wie, wienieë en woróm vanne kwestie mer achterwaeges. Vanne waek zag mich emes: "den verwins se die toch gewuuën". Bedoeldj wórt det ich die mós verwinse. Ich huuërdje aevel: "den verwins se die toch gewuuën" en dach det ich die mós gaon verwinne. Det woor waal ech 't lèste wo ich zin in hej en leet det dudelik wete. Wie gezag, 't wie, 't wienieë en 't woróm haoj ich veur ószelf, mer 't resultaat van 't misversjtandj woor hilarisch. 't Woor de ieëste keer in mien ruum 70 jaor Lins kalle det mich zoeëget gebeurdje.
Allè,
Jan Sjure,
reagere: jan.sjure@druimentaere.nl
Deel dit bericht: